A történet kiindulópontja az 1940-ben bemutatott DKW F9-es, amit a háború után az NDK-ban, lényegében változatlan formában, IFA F9-ként gyártottak tovább. Az eisenachi mérnökök 1955-ben,
jórészt titokban láttak neki egy új, 311-es gyári kódú modell kifejlesztésének.
Pénz híján az F9-ből átvett, kétütemű, háromhengeres, 900 köbcentis, vízhűtéses motorra új hengerfejet szerkesztettek, és nagyobb átmérőjű felömlőkkel a 30 lóerőt 37-re tornázták fel.
Az IFA alvázát megnyújtották és meg is erősítettek, a keresztlaprugók maradtak, de a kocsi mind a négy sarkára hidraulikus lengéscsillapítókat tettek, Hans Fleischer formatervező pedig rajzolt egy mutatós, immár négyajtós karosszériát. A vezetőségnek tetszett a közeli várról Wartburgnak keresztelt prototípus, így 1956-ban sorozatgyártásba is vették.
Nyugaton már nagyban dúlt az önhordó korszak, de az alvázas felépítés egyik óriási előnyeként a VEB Automobilwerk olcsón tudott különböző felépítményeket illeszteni a 311-es alapjaira, összesen 13-félét gyártottak: öt szedán, két meseszép kupé, kétféle kombi (az egyik kétajtós, a másik a különleges Camping), Kübelwagen a rendőrségnek, kisteherautó, négyüléses kabrió és az 50 lóerős 313/1 sportváltozat
A szerkezetet folyamatosan fejlesztgették, először a gyenge dinamót cserélték erősebbre, 1958-ban pedig szinkronizálták a váltó három felső fokozatát, és duplex dobfékeket tettek előre. 1960-ban a kompresszió megemelésével és
az égésterek átdolgozásával 40 lóerőre nőtt a teljesítmény,
majd 1962-ben 992 cm3-re fúrták fel a motort, átalakították a főtengelyét, és megint a hengerfejet is: 45 lóerő lett az eredmény.
A termoszifonos hűtést szivattyús váltotta le, a futómű központi olajozása helyett pedig áttértek a zsírzó gombokra. Ezt követően az 1965-ben bevezetett új, kiskerekű 312-sorozat megjelenéséig (az volt a kocka-Wartburg műszaki előfutára) már csak kevés dolog változott, az elegáns vonalú és szép részletmegoldásokkal tarkított 311-est 43 országba exportálták, még Amerikába is jutott belőle!
Tesztautónk tulajdonosát már gyerekkorában lenyűgözte a „púpos" Wartburg, sok évtizeddel később be is szerzett egy műszakilag és esztétikailag is javításra szoruló példányt. A teljes restaurálást választotta: a karosszérián csak kisebb dolgokat kellett javítani, de
kicserélték a küszöböket, az ajtókat és a taposólemezt is.
A motorban minden új, és a futómű, a fékek meg a féltengelyek is frissek.
Könnyen indul, orrából szól a jellegzetes "deng-deng-dedeng" muzsika. Hidegen is jól húz és egyenletesen jár, csak rettenetesen füstöl. Váltója rövid utakon, finoman kapcsolható, ha kitanultuk a fordított H sémát (egyes a műszerfal felé fel, kettes le, harmadik magunk felé fel, negyedik le, a hátramenethez pedig ki kell húzni a pálcát és le), könnyű kezelni. A pattogós futómű gyenge partner az úthibák egyengetésében, de a laprugók cserébe egyenesben és kanyarban is stabilak.
A 311-es egész jól tartja a lépést a mai forgalommal, de az elöl dupla munkahengeres dobok ellenére is oda kell figyelni a féktávra, ráadásul a füst miatt - érthető módon - mindenki és mindig meg akar minket előzni!
Az öreg kétütemű a hosszabb túráktól sem ijed meg,
gazdája gyakran elviszi messzi veterántalálkozókra és kirándulásokra, bizton állítva: 90 km/h-val kimegy a világból.
Műszaki adatok - Wartburg 311 (1962)
Motor: soros háromhengeres, vízhűtéses kétütemű, elöl hosszában beépítve. Hengerűrtartalom: 992 cm3. Furat x löket: 73,5x78,0 mm. Kompresszió: 7,4:1. Teljesítmény: 45 LE, 4250/perc fordulaton. Nyomaték: 93 Nm, 2200/perc fordulaton.Erőátvitel: négyfokozatú kézi váltó, kapcsolható szabadonfutóval, elsőkerékhajtás.
Felfüggesztés: elöl kettős keresztlengőkaros, hátul merevtengelyes futómű hidraulikus lengéscsillapítással, elöl-hátul keresztlaprugókkal. Minden keréknél hidraulikus működtetésű (elöl duplex) dobfékek, egykörös fékrendszer.
Felépítmény: négyajtós, ötüléses zárt acélkarosszéria, alvázon. Hosszúság x szélesség x magasság: 4300x1520x1450 mm. Tengelytáv: 2420 mm. Saját tömeg: 920 kg.
Végsebesség: 125 km/h. Tank: kb. 44 l.